دیشب این کارتون رو گرفتم و امروز در اولین فرصت دیدمش. شاهکار بود. همین اول یه تشکر از سر هرمس برای معرفیش.
اما جریان در ۷۰۰ سال بعد میگذره. زمانی که کره زمین پر از زباله به حال خودش رها شده و مردم در سفینه ای به نام آکسیم زندگی می کنند.
"وال ئی" روبات زباله جمع کن به همراه یک سوسک بازیگوش تنها موجودات زنده بر سطح کره زمین هستند.
اما این روبات دوست داشتنی عاشق صحنه های رومنس فیلمهای به جای مونده بر کره زمین شده. آهنگ اونها رو ضبط می کنه و در حین کار روزانه گوش می کنه. یکی از بهترین صحنه های فیلم جاییه که وال ئی در حسرت رقص پسر و دختری دست در دست هم دستهاش رو به هم گره می کنه.
و بالاخرهه وال ئی هم پارمیدای خودش رو پیدا می کنه. "ایو" روباتی که بر عکس وال ئی فاقد احساسه با ماموریت پیدا کردن حیات بر سطح کره زمین راهی این سیاره میشه.
صداقت وال ئی معرکه است. اون خود خودشه. جاییکه ایو برای اولین بار وال ئی رو تلفظ می کنه عالیه. ترس وال ئی برای نزدیک شدن و گرفتن دست ایو محشره.
نگاه های تنها و گودی چشمان وال ئی که به قول سر هرمس مارانا به اندازه یک دنیا جاداره، عشق پاک و زلال وال ئی و پاک بازیش و ایو گفتن های دوست داشتنی وال ئی رو از دست ندین.
عشق؛ يک اديسه ابدي: محمد باغبانی
حالا همه عشق و همه زندگي، از خود پيکسار است: امیر قادری
ماموريت؛ غيرممکن: نیما حسنی نسب
آدم کشتي نوح و چند چيز ديگر:گفت وگو با اندرو استنتن کارگردان فيلم «وال-اي»
تنهايي سبک شناسانه: نگاهي به فيلم «وال- اي»
0 comments:
Post a Comment