سرانجام باورت می کنند باید این کوچه نشینان ساده بدانند که جرم باد ربودن بافه های رویا نبوده است گریه نکن ری را راه مان دور و دلمان کنار همین گریستن است دوباره اریبهشت به دیدنت می آیم...
پ.ن۱: شعر همین آهنگ بلاگ. پ.ن۲: می گفت این هوای اردیبهشت دیوانه ات می کنه چون همه اش دوست داری... نمیدونست که ما همینجوری هم دیوانه هستیم. نیازی به هوای اردیبهشت هم شاید نباشه. حتی...
خوشبختی. خوشبختی برفی است روی کوه، برفی درخشان، نقره ای،آبی رنگ، کامل،برفی سبک که پایدار نمی ماند، گه با اولین هیاهو فرو می ریزد و حالا، بهمنی است از غم و قصه،سیل حیرت آور مصیبت ها.
در تمام این مدت فکر می کردم که چه چیزی می تونه اونقدر مهم باشه و اونقدر ذهنم و به خودش مشغول کنه که بخوام درباره اش و برایش بنویسم. امروز فهمیدم وقتی داشتم با خودم فکر می کردم که: هی عزیزم هیچ حواست هست که یک سال گذشت...؟