باید امشب بروم

باید امشب چمدانی را

که به اندازه ی تنهایی من جا دارد...

مي دانم

حالا سالهاست كه ديگر هيچ نامه اي به مقصد نمي رسد

حالا بعد از آن همه سال،آن همه دوري آن همه صبوري

من ديدم از همان سر صبح آسوده هي بوي بال كبوتر و ناي تازه نعناي نورسيده مي آيد

پس بگو قرار بود كه تو بيايي و ...من نمي دانستم!

ای دردت به جان بي قرار پر گريه ام

پس اين همه سال و ماه ساكت من كجا بودي؟

حالا كه آمدي حرف ما بسيار،وقت ما اندك،آسمان هم كه باراني ست...!

به خدا وقت صحبت از رفتن دوباره ودوري از ديدگان دريا نيست!

سر به سرم مي گذاري...ها؟

مي دانم كه مي ماني پس لااقل باران را بهانه كن

دارد باران مي آيد

مگر مي شود نيامده بازبه جانب آن همه بي نشاني دريا برگردي؟

پس تكليف طاقت اين همه علاقه چه مي شود؟!

تو كه تا ساعت اين صحبت ناتمام تمامم نمي كني،ها!؟

باشد گريه نمي كنم

گاهي اوقات هر كسي حتي از احتمال شوقي شبيه همين حالاي من هم به گريه مي افتد،

چه عيبي دارد!اصلا چه فرقي داردهنوز باد مي آيد

،باران مي آيد

.حالا كم نيستند ،اهل هواي علاقه و احتمال كه فرق ميان فاصله را تا گفتگوي گريه مي فهمند

فقط وقتشان اندك و حرفشان بسيار و آسمان هم كه باراني ست...!

شب پاییزی

چقدر می چسبد

این چای داغ و صدای ابراهیم

امشب، باید

شبی از شب های تقویمی نا متعارف باشد

نیستی

اما من حضور تو را حس می کنم

حس می کنم

گرمای آتش را از راه دور

"رسول یونان"

قانون-6

اگر کاسبی باید هر 3-4 روز یه بار به مغازه ها سر بزنی. اگر بار اول و دوم از تو خرید نکردن نباید ناراحت بشی. باید بری، باید بشناسنت، باید ببینن کاسبی، این کاره ای.

پ.ن: ایکاش رضا جمهری 3-4 ماه پیش این و بهم می گفت. این مهمترین قانونی بود که رعایت نکردمش

یک عاشقانه آرام

بروید و امشب بخوانید یک عاشقانه آرام با خدا. مناجات حضرت علی با خدا.

بخوانید "مولای یا مولای انت المعطی و انا السائل و هل یرحم السائل الا المعطی" و به راستی چه کسی رحم می کند بر فقیری؟

سال پیش نوشتم که بخواهید در این شب یک قلب آرام و امسال با تاکید بیشتری می گویم که فقط بخواهید یک قلب آرام...

اگر رئیس‌جمهور بودم!

به دعوت اغلن عزیز برای این بازی می نویسم که اگر رئیس جمهور بودم چه کارهایی می کردم یا حداقل چه چیزهایی جزو اولویت هایم بود. برای ادامه هم دعوت می شود از تمام کسانی که برنامه ای در این باره دارند.

اگر رئیس جمهور بودم قطعن از شعار ساده زیستی دوری می کردم و به فقرم افتخار نمی کردم. من معتقدم کسی که چندین سال در بالاترین مشاغل دولتی حضور داشته و طبعا بالاترین میزان دریافتی ها را هم داشته اگر هنوز دچار فقر اقتصادی است حتمن دچار ایراد و اشتباهی بوده و طبعن کسی که در حل مشکل اقتصادی یک خانواده ی چند نفری دچار مشکل بوده نمی تواند مشکل خانواده ی بزرگتر و چند میلیونی را حل کند.

من اگر رئیس جمهوربودم حتمن از شعار نخبه گرایی دوری می کردم. ما در دوران ایده ها و فلسفه های مختلف زندگی می کنیم. دورانی که هر دانشمندی برای حل مشکلی (وخصوصن در زمینه های اقتصادی و انسانی) تئوری های جدا و گاه متضادی را دارند. پس شعار نخبه گرایی و جمع کردن تمام ایده ها فقط می تواند در ح یک شعار باشد و بماند. من سعی می کردم یک گروه کوچک و چند نفره ی مشاوره از کسانی که نظراتشان به نظرم نزدیک تر می باشد را دور خودم جمع کنم و شعار بی خود هم نمی دادم.

من اگر رئیس جمهور بودم تا زمانی که قدرت کافی نداشتم سراغ متلاشی کردن باند قدرت هم نمی رفتم. باند قدرت قدرت زیادی دارند و شعار بی جا به جز حساس کردن آنها و برانگیختنشان برای سنگ اندازی نتیجه ای دیگر ندارد که چوب این را هم مردم می خورند. من به موقع و در جایی که توانش را دارم به حساب آنان خواهم رسید.

من اگر رئیس جمهور بودم ایران را به سمت نظام ایالتی رهنمون می کردم. این در سیاستهای محسن رضایی هم بود اما من پیش از این هم به این موضوع فکر می کردم و وقتی برنامه های او را دیدم از اینکه در ذهن سیاستمدارانمان چنین مطلبی شکل گرفته خوشحال شدم.

من اگر به این پست می رسیدم با کمک همان جمع نخبگانی که در بالا گفتم کابینه ای قوی تشکیل میدادم. وزیران من باید زحمت چند ماه کا کارشناسی خودم و کسانی که قبولشان دارم می بودند و تمام تلاشم را بکار می بردم تا بهترین تیم را تشکیل دهم تا بعد از انتخاب پشیمان و مجبور به تعویض چند باره ی شان نشوم و اگر هم خطایی در آنان می دیدم سعی بر اصلاح آن داشتم نه تعویض وزیر که منجر به هرج و مرج در وزارتخانه اش نشوم که این خود بدتر از آنچه بود است. و من وزیرانی شجاع برمی گزیدم کسی که از ترسش مخالفتی ندارد سودی هم ندارد.

و من اگر رئیس جمهور بودم سعی در کوچک سازی دولت می کردم. دولت الکترونیک از اولویتهای من خواهد بود. من سعی می کردم تا در اسرع وقت پای دولت را از گلیم اقتصاد بیرون کشم.