باز آمدیم

و ما دیشب از این سفر ۲ روزه ی شمال خود (که شاید هم خیلی به موقع بود) باز آمدیم.
اما این بار از کل سفرنامه ام باشد فقط همین یک شعر از شمس لنگرودی که می گوید:
تمامی راه را با تو بودم
تمام اسکله ها
باران ها
بادها،
تمامی راه را با تو بودم
وقتی که چون پرنده ای تبعیدی
زمین را ترک می گفتیم و
بالی با من نبود،
وقتی که در اشکم، چون شمعی فرو می رفتم و مومیایی شده
خاموش شدم،...

تمام طول سفر کنار تو گام می زدم
کجا بودی تو؟