میامی وایس

و میامی وایس یک شاهکار دیگر از استاد مان دوست داشتنی.

الان و در مرور آثار مایکل مان رسیده ام به همین فیلم میامی وایس. لحظاتی که گذشت مشغول دیدنش بودم اما به سکانسی رسیدم که سیرابم کرد. برای امشبم بس بود. آمدم که لذتش را با شما قسمت کنم و بروم.

نمیدونم چرا شخصیت سانی اونطور که باید من و به خودش جذب نکرد. درحالیکه چندتا مولفه ی خوب هم از نظر من داشت. اما تقریبا از همون دیدار اول از خوزه یرو خوشم اومد. یرو نفر اول سرویس امنیتی یک گروه مافیایی هست. یک آدم سخت، تیزهوش، و البته یک آدمکش حرفه ای.تقریبن دلیل علاقه ام و نمیدونستم اما در دقیقه ی 75 چیزی و دیدم که جوابم و داد. و اون فقط یک نگاه بود. نگاه خوزه به ایزابلا. و البته قبلش باید دقت کنید به نگاههای یرو به دخترهای دیگه در کلوب. چند باری این حداکثر 30 ثانیه رو دیدم. و باید گفت که این آقای مان کارش و چقدر استادانه انجام داده و حتی اون موزیک روی صحنه هم چقدر کمک می کنه به فضا سازی. و البته اینطوری هاست که یک نفر میشه استاد مان و ما اینقدر با فیلم هاش زندگی می کنیم.

بهترین جمله درباره فیلم های ایشون از خسرو نقیبی بود که در نسیم نوشت "فیلم های مان درباره ی از دست دادن هاست... در باره ی نرسیدن ها" و چه مثالی از این نگاه آشکار تر برای نرسیدن ها